Opis
Jałowiec jest krzewem dorastającym do 10 metrów wysokości. Występuje przede wszystkim w umiarkowanych i chłodnych strefach Europy, Azji i Ameryki Północnej. Rośnie na jałowych glebach (stąd jego nazwa) w poszyciach lasów, na nieużytkach i pastwiskach. Ma charakterystyczne, granatowoczarne owoce (szyszkojagody), które początkowo są zielone i dojrzewają dopiero następnej jesieni. To właśnie owoce jałowca są głównie wykorzystywane jako surowiec. Jałowiec znany był już w starożytności i uważany przez Rzymian jako uniwersalny środek terapeutyczny: moczopędny, napotny, czyszczący krew, wzmacniający, „żołądkowy”. Jest jednym z najstarszych ludowych leków i poza właściwościami leczniczymi, używany był też do celów obrzędowych.
Właściwości lecznicze. Jałowiec zawiera olejki eteryczne, cukry, garbniki, flawonoidy, związki żywicowe, kwasy organiczne. Stosowany jest głównie jako środek moczopędny, zwiększający filtrację nerek, oraz pobudzający perystaltykę jelit, zwiększający wydzielanie soku żołądkowego i żółci. Olejek jałowcowy stosowany zewnętrznie działa drażniąco i odkażająco. Wcierany w skórę łagodzi bóle reumatyczne i nerwobóle. Używany jest w postaci naparów, odwarów, herbat, wcierań, okadzań i kąpieli.
Zastosowanie w kuchni. Owoce jałowca są używane w kuchni do poprawienia smaku wielu potraw, takich jak pieczeń wieprzowa czy pieczeń z królika. Chętnie używa się go do przyprawiania dziczyzny, mięsa peklowanego, wędlin, kiełbas czy kiszonej kapusty, oraz do wędzenia. Aromatyczne owoce dodaje się poza tym do ginu i likierów ziołowych. W dawnej Polsce z jałowca przygotowywano również piwo.
Informacja o alergenach: Może zawierać gorczycę, seler, pszenicę, gluten, soję, sezam, migdały, orzechy ze względu na konfekcjonowanie w zakładzie produktów zawierających w.w. alergeny.
Sposób przechowywania: Przechowywać w suchym, chłodnym i zacienionym miejscu.
